Ik werd vanmorgen wakker en voelde mij anders dan anders.
Je wordt dan wakker met een gevoel van er is iets, je weet niet direct wat, maar het is net even anders. Dat gevoel dat ik wel herken als je de dag tevoren wat naars is overkomen, ken je dat, een beetje met een dipje wakker worden?
Iets specifiek was mij echter niet overkomen en na wat heen en weer gedraai in mijn bed, wist ik het!
Ik ben zo ongelooflijk corona moe!
Het de hele dag een soort van polsstokhoog springen om die 1,5 meter te kunnen handhaven.
En weet, voor mij is er niet zoveel gewijzigd, ik heb mijn persoonlijke coaching voor het grootste deel online door kunnen zetten en thuis werken is voor mij niet vreemd.
Weg met dat dipje!
Huppetee uit bed dus, de laatste minuut een koude douche (nou ja, bijna koud) en met de hond naar buiten. Niet zeuren!
Onderweg nam ik dat dipje toch een beetje met mij mee en dacht, hoe zou Anne Frank zich gevoeld moeten hebben – zolang opgesloten te hebben gezeten en zij kon niet eens naar buiten. Ja, lekker hoor zo een irrationele gedachte, heb ik daar wat aan om dat nu te bedenken?
Het is wel lekker stil zo ’s morgens vroeg en wat een vogelgeluiden zeg….
Hmmm het stijve gevoel in mijn rug gaat ook al beter.
Online coaching
Thuisgekomen eet ik mijn ontbijtje en neem ik een grote pot thee mee mijn praktijkruimte in.
Twee online coaching gesprekken staan er vanmorgen gepland. Ik start mijn laptop op en ik zie eerst mijzelf. Ik ga achteruit zitten en kijk ernaar. Ik zie mijn schouders hangen en ga wat rechterop zitten. Hé, dat is leuk als ik fysiek wat wijzig, worden ook mijn stemming en gedachte anders. Nog eens wat proberen. Ik glimlach naar mijzelf, mmmmmm dat voelt al een heel stuk beter. Ik check de oude waarden waar ik vanmorgen mee mijn bed uit stapte; zijn die nog relevant? Ik realiseer mij daarmee het begint altijd bij mijzelf! Het dipje van vanmorgen vroeg voelt al heel wat zachter aan.
Ik besluit mijn hartbrein in de strijd te gooien en begroet mijn cliënt met ‘Goedemorgen wat goed jou te zien’ en we beleven een pittig maar oh zo mooi uur met elkaar.
Aan het eind van de sessie, bedankt zij mij hartelijk en zegt zij mij te willen omarmen. Ik zeg haar dat dat mag, zij lacht en omarmt zichtbaar zichzelf en daarmee rolt er ook een traan over haar wang. Laat het soms maar gewoon gebeuren, zeg ik. Omarm je emotie, want als jij jezelf oké voelt, gaat alles beter.
Ik realiseer mij dat ik vanmorgen mijzelf meer tekort heb gedaan dan die ander en wat krijg ik er een hoop voor terug! Gedachten…. Geloof er niet altijd in!
Wat ben ik blij en dankbaar dat ik met mijn online coaching mensen weer in het zadel help.
